Geçtiğimiz günlerde Sertab’ın Eurovision zaferinin 13. yıl dönümünde çeşitli gönderiler paylaşarak o günlerdeki yaşadığımız heyecanı sizlere tekrardan hatırlatmak istedik. Peki o günlerde sizler bu zaferi nasıl yaşamıştınız. Biz istedik sizler yazdınız…
O zamanlar Eurovisionun varligindan haberim yoktu. 9 yasindaydim. Babamlar Yarismayı acmak istedi fakat baska bir seye bakmak istiyorduk sonra performanslarin yarisinda acmistik trt yi. türkiyenin performansini kacirmistik tabi ? baktikca zevk almaya basladim.Sms te attik almanyada olunca .Bir de sonuçların açıklanmasına gelince cildirdik tabi.Son ana kadar birincide belli degildi.Son ülke Slovenyaydi. So here i go deyip ekrandan kaybolmuştu hiç unutmuyorum o anı.Bülent Özverenin sevincinide çok iyi hatırlıyorum.Televizyonun önüne yapışmıştık resmen.Çok gurur verici bi an dı Hele o birinci olduktan sonraki performans? unutulmaz bir geceydi eminim hiç birimiz unutmadık 🙂 o sabah tekrarı yayinlandi onada bakmistim daha kücük olunca hep kazanıcaz zannediyordum.sonraki yıllar anladım tabi gerçekleri? Sarki alman radyolarinda her yerde caliyordu baya hit olmuştu. o aksamdan sonra eurovision hastaligim başladı benimde?
Ebru BÜTÜN
Bir Lise öğrencisi olarak son 1 ay sürekli okulda Eurovision konuşuyordum. Ve herkesle “Sertab ilk 5’te” diye iddialaşıyordum. Müdürümüz ve hocalarım da dahildi. TRT’de 23 Mayıs Akşamı Riga’ya bir bağlantı yapıldı. Bülend Özveren, Aykut Berber ve Ali Durgut (yanlış hatırlamıyorsam) provaları yorumluyorlardı. Sertab’ın provasının fevkalade geçtiği; basın toplantısının en kalabalık ve en dikkat çeken toplatındı olduğundan bahsediliyordu. 1997’den beri izlediğim Eurovision’da; o an anladım ki zafere çok çok yakınız. 24 Mayıs günü geldi çattı. Tüm arkadaşlarımla Eurovision polemikleri yaşıyoruz kapı önünde. Kimsede ne ilgi ne inanç var. Telefon geldi ve büyük yengemiz evinde son saatlerindeydi. Gelini sayılan Anneannemle vedalaşmak istiyordu. O Akşam ailecek önemli bir akraba toplantısına gidecektik. Gitmemek için çok ısrar ettim ancak hazırlanılmıştı. Büyük yengemizin hastalığı çok ilerlemişti ve anneannemi görmek istiyordu. Bu durum Eurovision’dan daha değerliydi aslında. TRT Eurovision yayını başladığı anda kapımızın önüne çağırılan taksi gelmişti. Ailem taksiye bindi. O sırada ilk şarkı “open your heart” başlamıştı ekranlarda. 4. şarkıya kadar gitmedim. Annem 4 5 defa yanıma geldi “hadi diye” ama göz ucuyla kendiside bekliyordu. Annem, o sırada çok küçük olan kardeşim ve ben TV başında Sertab’ın poscardına kilitlendik. “Every way that i can” performansı çığlıklarla başladı. TV’yi son ses açtım. Performans bitip kendimize geldiğimizde 4 metre uzaktaki kanepeden tvnin neredeyse içine girmiş durumdaydık. üçümüz birbirimize baktık ve çılgınca alkışlayıp, bağırarak sokağa inip taksiye bindik. Gittiğimiz evde insanlar dikkatle Eurovisionu izliyor. Sıkıcı bir şarkı gelirse “Kınalı Kar” dizini açıyorlar. Aynı saatte merakla beklenen Biri bizi gözetliyor’un finali’de vardı. 2 – 3 dakika sonra yeniden Eurovision’a dönüyorlardı. Performanslar bittikten hemen sonra benim ısrarımla son hız taksiyle eve gittik. Oylamanın 3’te 1’i geçmiş ve tüm oylama heyecanla sürüyordu. Türkiye 10 yada 12 aldığında balkonlardan alkış ve çığlık sesi geliyordu. Slovenya oylarının sunucusu “gidiyorum” dediğinde 4 bir ağızdan “hayıııır” diye kızdık. 10 puanını verdiği an hepimiz çığlık çığlığa birbirimize sarıldık. Pencemiz açık ve dışarıdan inanılmaz bağırış, uğultu ve silah sesleri gelmekteydi… Sokağa çıktım. Bazı gençlerin bayraklarını alıp meydana gittiklerine şahit oldum. Milli maç gibiydi sanki. Denizli’de karasal yayın vardı ve en net çeken kanallar TRT, Kanal D ve İnter Show’du. Dizi ve BBG izlemek istemeyen halk tercihini Eurovision’dan yana kullanmıştı. O nedenledir ki milli maç havasına girildi tüm ülkede. Ertesi gün Pazar günü minibüse binmek için caddeye çıktığımda Denizli Lisesi’nin yanında bulunan ve hala açık olan Kasetçide ilk kez bir Eurovision şarkısı “Every way that i can” çalıyordu. İnsanlar gelip geçerken “albümü var mı” diye soruyordu. Tüm Çınar, Vilayet ve Bayramyerindeki dükkanlarda Sertab çalıyordu. Bu şarkı neredeyse 7 ay boyunca çalındı. Zafer inanılmazdı. İnanılmaz hatırlar kaldı. Eurovision ruhuna tekrar ve en derinden aşık oldum. Şu yaşımda hala bu heyecana aşığım…
Özgün GÜNYAR
Evdeki herkesi örgütlemiştik ablamla o gece Eurovision’u ailecek izleyeceğiz diye 8 çocuklu bir ailenin 7.ve 8. İkizleri ve 1977 doğumlu ablam Eurovision hastasıyız resmen .. Şimdilerde heryıl yan yana olmasak bile ayrı ülkelerde aynı anda izleriz ve birbirimize bu iyiydi bu kötüydü diye yorumlar yaparız ! 2003 Te çok ama çok umutluyduk Sertap Erener’den yarışma başaladı ve nefesler tutuldu. İzledik izledik sıra Sertap’ta ve o muhteşem performansından sonra elektrik sen git! Oylmanın yarısında elektirikler geldi .. Sonuna kadar izledik son oylar herşeyi değiştirirdi ve öyle oldu .. Bülent Özveren’in sesiyle biz de coştuk bağırdık baya kalabalıktık mutlu bir gece olmuştu bu muhteşem Zafer’le ?? o andan beri Eurovision bizim için harika bir geleneğe dönüştü ????? 2000 yılından beri izliyorum ama Ailem çok oralı değildi.. 2003 teki zaferden sonra tüm ailem Eurovision’dan bahsetmeye başladı hatta ailemdeki herkes en beğendiğim şarkıları onlara mail ya da WhatsApp yoluyla ulaştırmamı istieyip dururlar ??????????⭐️ bugün doğum günüm ve En büyük dileğim Türkiye’nin Eurovision a tekrar dönmesi idi .. Sevgilerimle
Mehmet KÖSE
2003 te ilk izledim eurovisionu o gün biri bizi gozetliyorun finali vardi ilk onu izledim… ebruyu tutuyordum 2. Oldu. Viken 1. Oldu cok üzülmüştüm. Sonra kanalllari kurcalarken İsveç puanlarini veriyordu aslında tm heyecanli yeri acmistim. Türkiye 3. Siradaydi o dakikada.. dedim bugün eurovision 2003 vardi unutmustum. Tm heyecanli yerinde acmistim ama hic umudum yoktu. Bülent özveren ilk 3 teyiz diyordu devamli… isvec puan verdi 157 puan olduk 2. Lige yükseldik ben dedim belcika birinci kesin sonra o slovenya spikeri serefsiz yedi bitirdi bizi ten poins turkey dedi ben bir çığlık babam uyandı bana bagirdi sonra dedim Türkiye Avrupa 1. Si oldu sinra gulumsedi bana babamda sevindi gozlerim doldu benim hattta star tv yayini kesti sertabin başarısını son dakika gösterdi. Yarisma biter bitmez.
Gökhan ÖZKAN
O gün eurovisionu izleyemedim.Eetesi gün amcamlara gitmiştim ve haberlerde görmüştüm.Haberi izlerken tüylerim diken diken olmuştu.Çocukluğumla ilgili en iyi hatırladığım olaylardan biridir.Ve esc fanlığım o zaman başladı sanırım ondan sonraki senelerde takip etmeye başladım.5 yaşında küçuk bi fandim ☺.
Erhan ARSLAN
Benim de ilk Eurovision maceram 2003 yılıydı. Gazetede sabah görmüştüm Sertab Erener’i. Anneme söylemiştim akşam yarışma varmış diye. Annem bildiği için “kesinlikle izlemeliyiz” dedi. Akşam unutmuştuk o saatte açmayı. Sonrasında açtığımızda çoktan geçmişti Türkiye. Neyse ki kalan şarkıları izledim. İzlediklerim arasında favorim son sıralarda çıkan Belçika’ydı elbette. Hatta 1. olmasını Türkiye’den daha çok istemiştim. Oylama ilerledikçe şaşırdım Türkiye’nin yukarı sıralarda olmasına. Gurur duydum o yaşımla. Son üç ülkenin oyları bütün bir millete soğuk terler döktürmüştü. Herkes aynı fikirde sanırım. İsveç, Romanya ve Slovenya’nın oyları. Sonrasında tek hatırladığım şey “Ten points to Turkey” cümlesi. Yerimden nasıl fırladığımı annemin nasıl büyük bir tepki verdiğini hala hatırlıyorum. Sonrasında performansı izleyince vay be ne coşturmuş insanları dedim ve bir kez daha gururlandım. Diğer günlerde ise sıra sıra haberleri takip ettiğimi, Belçika ve Türkiye’nin canlı performansını biraz daha izlemek için kanal kanal atladığımı hatırlıyorum. Tabi o zamanlar YouTube yok bir şey yok. İnternet de sınırlı. Canlı performansları ve o göz dolduran logoları hep bir daha göremeyecekmişim gibi izlemiştim o yıllarda. Sonrası malum, artık telefonumuzda bile Eurovision izleyebiliyoruz. Ama şu bir gerçek ki o eski heyecanları çok yaşayamıyorum. Bir şeylere ulaşmak kolaylaşınca insan o konudan gerçekten eskisi gibi zevk alamıyor sanırım. Dilerim ki Türkiye tekrar yarışmaya döner ve o heyecanı tekrar yaşarız…
Göksal AKTAŞ
2003 benim ilk izlediğim Eurovision idi. Hiç unutmuyorum tv nin yerini degistirmistik trt orda daha iyi çekiyor diye. Karıncalar eşliğinde izlemiştim ilk Eurovision umu. Birinci olduğumuzda evde bir kıyamet kopmustu. Ben de seviniyordum ama 28 yıldır bu ani bekledigimizi bilmedigimden olağan karsilamistim. Tıpkı 2002 dünya kupası 3. Lugunde olduğu gibi.
Ozan İsmail KORKMAZ
İşte Tüm Bu Anıların Kaynağı Sevgili Sertab’ın Final Performansı
https://www.youtube.com/watch?v=HCeJnjjYmBc
Bu heyecanlı serüvenin tüm ayrıntıları için tıklayınız.